« Philosophie/Thalès de Milet/Textes et traductions Ier millénaire AEC » : différence entre les versions

Contenu supprimé Contenu ajouté
Ligne 1 046 :
<div style="text-align: justify; direction: ltr; margin-top: 2em; overflow: auto; height: 390px; border: 2px solid;"><br /><poem><div style="text-align: justify; direction: ltr; margin-left: 2em; margin-right: 2em;">'''XI.''' Melius Græci, atque nostri : qui, ut augerent pietatem in deos, easdem illos, quas nos, urbes incolere voluerunt. Affert enim hæc opinio religionem utilem civitatibus : si quidem et illud bene dictum est a Pythagora, doctissimo viro, tum maxime et pietatem et religionem versari in animis, quum rebus divinis operam daremus; et quod Thales, qui sapientissimus in sptem fuit, homines existimare oportere, omnia quæ cernerentur, deorum esse plena; fore enim omnes castiores, veluti qui in fanis essent maxime religiosis. Est enim quadam opinione species deorum in oculis, non solum in mentibus. Eamdemque rationem luci habent in agris. Neque ea, quæ a majoribus prodita est quum dominis, tum famulis, posita in fundi villæque conspectu, religio Larum, repudianda est.</div></poem>
<poem><div style="text-align: justify; direction: ltr; margin-left: 2em; margin-right: 2em; text-indent: 15px">Jam ritus familiæ patrumque servare, id est (quoniam antiquitas proxime accedit ad deos) a diis quasi traditam religionem tueri.</div></poem>
<poem><div style="text-align: justify; direction: ltr; margin-left: 2em; margin-right: 2em; text-indent: 15px">Quod autem ex hominum genere consecratos, sicut Herculem, et ceteros, coli lex jubet, indicat omnium quidem animos immortales esse, sed fortium bonorumque divinos. Bene vero, quod Mens, Pietas, Virtus, Fides consecratur manu : quarum omnium Romæ dedicata publice templa sunt, ut illa qui habeant (habent autem omnes boni), deos ipsos in animis suis collocatos putent. Nam illud vitiosum, Athenis quod, Cylonio scelere expiato, Epimenide Crete suadente, fecerunt Contumeliæ fanum et Impudentiæ. Virtutes enim, non vitia consecrare decet. Araque vetus stat in Palatio, Febris; et altera Esquiliis, malæ Fortunæ, detestatæque : quæ omnia ejusmodi repudianda sunt. Quod si fingenda nomina, <span id="Vicepotæ_back">''<i>Vicepotæ</i>''</span>[[#Vicepotæ|<sup>1</sup>]] potius vincendi atque potiundi, Statæ standi, cognominaque Statoris et Invicti Jovis ; rerumque expetendarum nomina <span id="Salutis_back">''<i>Salutis</i>''</span>[[#Salutis|<sup>2</sup>]], Honoris, Opis, Victoriæ. Quoniamque exspectatione rerum bonarum erigitur animus, recte etiam a Calatino Spes consecrata est. <span id="Fortunaque_back">''<i>Fortunaque sit vel Hujusce diei</i>''</span>[[#Fortunaque|<sup>3</sup>]], nam valet in omnes dies; vel Respiciens, ad opem ferendam; vel Fors, in quo incerti casus significantur magis; vel Primigenia a gigendo, Comes. Tum..... ***</div></poem>
<div style="text-align: center; direction: ltr; margin-left: 2em; margin-right: 2em">''<i>Desunt pauca.</i>''</div>
 
 
<table align=center style="margin-left: 4em; margin-right: 4em; border-spacing: 0 15px;">
<tr>
<td style="text-align: justify; margin-left: 4em; margin-right: 4em;">'''<small><span id="Vicepotæ">[[#Vicepotæ_back|<sup>1</sup>]]</span> ''<i>Vicepotæ.</i>'']] On trouve ''<i>Vicepota</i>'' ou ''<i>Vicapota</i>'', dans Tite Live, II, 7, et la déesse ''<i>Stata</i>'', dans Festus. L'origine du titre ''<i>Stator</i>'' est connue (Tite Live, I, t2 ; Ovid., ''<i>Fast.</i>'', VI, V. 793). Il y parle aussi de celui d'''<i>Invictus</i>'' (''<i>Ibid.</i>'', v. 650).<br /></small>'''</td>
</tr>
<tr>
<td style="text-align: justify; margin-left: 4em; margin-right: 4em;">'''<small><span id="Salutis">[[#Salutis_back|<sup>2</sup>]]</span> ''<i>Salutis.</i>'' Il y avait à Rome des temples érigés au [[w:Salus|Salut]], sur le [[w:Quirinal|Quirinal]] (''<i>ad Att.</i>'', IV, I ; Plin., ''<i>II. N.</i>'' XXXV, 4); à l'Honneur (Tite Live, XXVII, 25); au Secours (Varr., ''<i>de Ling. lat.</i>'', IV, 10 ; Macr., ''<i>Sat.</i>'' I, 10); à la Victoire, à l'Espérance (''<i>Nat. des D.</i>'', II, 23), etc.<br /></small>'''</td>
</tr>
<tr>
<td style="text-align: justify; margin-left: 4em; margin-right: 4em;">'''<small><span id="Fortunaque">[[#Fortunaque_back|<sup>3</sup>]]</span> ''<i>Fortunaque sit tel hujusoe diei.</i>'' [[w:en:Fortuna_Huiusce_Diei|''<i>Le temple de la Fortune de ce jour</i>'']] avait été dédié par [[w:Quintus_Lutatius_Catulus_(consul_en_-102)|Q. Catulus]], à l'époque de la [[w:Guerre_des_Cimbres|''<i>guerre des Cimbres</i>'', en 651[[w:Calendrier_romain#Les_années|<sup>📚</sup>]] ; celui de la [[w:en:Temple_of_Fortuna_Respiciens|''<i>Fortune Respiciens</i>'']] était auprès du temple de Jupiter vainqueur (Plut., ''<i>Quest. Rom.</i>''). [[w:Servius_Tullius|Servius Tullius]] invoqua le premier, la Fortune du hasard, dont le temple, situé près du Tibre, fut réparé par Carvilius, pendant la guerre de Toscane (Tite Live, X, 46 ; Ovid., ''<i>Fast.</i>'', VI, V. 773). Le [[w:Sanctuaire_de_la_Fortuna_Primigenia|''<i>temple de la Fortune primigénie</i>'']], déesse de la naissance, fut aussi voué par le même roi, et plus tard par P. Sempronius, pendant la deuxième guerre Punique (Tiv., xxxiv, 53 ; XLIII, 13). L'épithète de Comes, compagne, était aussi un surnom divin de la Fortune ; mais en cet endroit le texte est interrompu et peut-être altéré.</small>'''</td>
</tr>
</table>