« Grec ancien/Texte : L'Iliade, chant VI » : différence entre les versions

| valign=top align=right|'''1'''

| valign=top|

Οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.

Φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη

τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη·

ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει.

ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασιν·

ἔστι πόλις Ἐφύρη μυχῷ Ἄργεος ἱπποβότοιο,

ἔνθα δὲ Σίσυφος ἔσκεν, ὃ κέρδιστος γένετ᾽ ἀνδρῶν,

Σίσυφος Αἰολίδης· ὃ δ᾽ ἄρα Γλαῦκον τέκεθ᾽ υἱόν,

τῷ δὲ θεοὶ κάλλός τε καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν

ὤπασαν· αὐτάρ οἱ Προῖτος κακὰ μήσατο θυμῷ,

ὅς ῥ᾽ ἐκ δήμου ἔλασσεν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν,

Ἀργείων· Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε.

κρυπταδίῃ φιλότητι μιγήμεναι· ἀλλὰ τὸν οὔ τι

πεῖθ᾽ ἀγαθὰ φρονέοντα δαΐφρονα Βελλεροφόντην.

| valign=top align=right|'''2'''

| valign=top|

 

« A ces mots, le roi fut saisi dune grande colère ; mais il immola point le fils de Glaucus, car il craignit de commettre son beau-père pour que Bellérophon perdît la vie. Le fils de Glaucus partit sous la protection des dieux. Arrivé dans la Lycie, sur les rivages du Xanthe, il fut accueilli avec honneur par le roi, qui lui donna l'hospitalité, et qui, durant neuf jours, lui sacrifia neuf taureaux. Mais quand la divine Aurore eut ramené le dixième, jour, le roi de la Lycie interrogea son hôte et lui demanda les tablettes que lui avait données Prétus ; puis il lui ordonna d'immoler l'invincible Chimère, qui est issue des dieux et non des mortels : elle avait la tête d'un lion, la queue d'un dragon, le corps d'une chèvre sauvage, et elle vomissait avec bruit des flammes dévorantes. Bellérophon, obéissant aux signes envoyés par la déesse, extermina cet épouvantable monstre ; puis il attaqua les courageux Solimes (depuis il avoua que jamais il n'avait soutenu un si furieux combat) ; ensuite il marcha contre les Amazones au mâle courage, et remporta sur elles une éclatante victoire.

| valign=top|

[164] « Τεθναίης ὦ Προῖτ᾽, ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην,

 

Ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε·

πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δ᾽ ὅ γε σήματα λυγρὰ

γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά,

Αὐτὰρ ὁ βῆ Λυκίην δὲ θεῶν ὑπ᾽ ἀμύμονι πομπῇ.

Ἀλλ᾽ ὅτε δὴ Λυκίην ἷξε Ξάνθόν τε ῥέοντα,

προφρονέως μιν τῖεν ἄναξ Λυκίης εὐρείης·

ἐννῆμαρ ξείνισσε καὶ ἐννέα βοῦς ἱέρευσεν.

καὶ τότε μιν ἐρέεινε καὶ ᾔτεε σῆμα ἰδέσθαι

ὅττί ῥά οἱ γαμβροῖο πάρα Προίτοιο φέροιτο.

Αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ σῆμα κακὸν παρεδέξατο γαμβροῦ,

πρῶτον μέν ῥα Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ἐκέλευσε

πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα,

δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο,

καὶ τὴν μὲν κατέπεφνε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.

Δεύτερον αὖ Σολύμοισι μαχέσσατο κυδαλίμοισι·

Τὸ τρίτον αὖ κατέπεφνεν Ἀμαζόνας ἀντιανείρας.

|}